……………………Oktay ÖZGÜR’e(*)
Daha çok küçüktü oğul balıydı
Önüne çok çabuk çıktın be ölüm
Biraz haşarıydı deli doluydu
Onun da boynunu büktün be ölüm
Tat almadı dünya ona dar oldu
Yiğit idi ağlaması zor oldu
Bazen tutsak oldu bazen hür oldu
Yiğidin bağrına çöktün be ölüm
Delice yaşadı gönlü fermansız
Öyle dert buldu ki inan dermansız
Bilirim eceldir ama zamansız
Bir yuvayı daha yıktın be ölüm
Çoşkun çayda tez geçersin dereyi
Ayırt etmen kerpiç evle sarayı
Yalvarırım bozma sakın sırayı
Benim de yüreğim yaktın be ölüm
Ne izin istedin ne hatır sordun
Çaldın yiğidimi soluma vurdun
Bilmem ki onunla ne idi derdin
Genç yaşta mezara soktun be ölüm
Şükrü TÜRKMEN
(*) Genç yaşta ölen öğrencim Oktay ÖZGÜR’ün ruhu şad olsun
