Evet, hayat devam ediyor…
Hayat, gemimizi yürütürken çekilen çilelere, fırtınalara bakmıyor..
Hayat, gemiyi karaya ulaştırıp, ulaştırmadığımıza bakıyor..
Hayat, yüklerin ağırlığına bakmıyor..
Hayat, gayeye, hedefe ama “asıl hedefe” kilitlenmeye bakıyor..
Hayat sevilenlerden gelen acılarla nasıl yıkıldığımıza değil; yeniden nasıl ayağa kalktığımıza, yeniden nasıl yürümeye başladığımıza bakıyor…
Hayat devam ediyor…
Hayal kırıklıkları, hüzünler, acılar ve umutlarla..
Devam eden, umut verir..
Devam eden umut getirir…
Değil mi devamı var, o halde umut taşır her daim gönüllere..
Hayat…
İnsana verilen en değerli hazine…
Ve en çok da ihmal edilen…
Oysa ki her gün doğumu ile her gün açılan bu hazinenin içinde ne de çok kıymetli, değerini bilmediklerimiz var…
Bazen hayat bir bilinmezler denizi..
Kimi zaman yüzersin en derinlerden bile çekinmeden, korkusuzca..
Kimi zaman durup, dinlenirsin ıssız bir adada…
Kimi zaman geminle seyir halindeyken fırtınaya kapılır, alabora olur tüm plânların..
Hayat belki de sil baştan yazmaktır hikâyeyi…
Hayat belki de soru kabul etmeyen tek öğretmen..
Ve hayat, ilk nefesle okumaya başladığın, son nefesinde ise özetini sunacağın tek kitabın….
Hayat, bir bilinmezler hazinesi..
Her sabah itina ile açmalı ve beklemeli getireceği güzellikleri..
Belki okuyan diyecek, hep güzellik mi gelen?
Hep güzelliktir gelen ama yeter ki güzel bakabilesin, yeter ki hüzünlerinin acılarının seni durdurmasına izin vermeden, güzel bakarak yarınlarında güzellikleri görebilesin, isteyebilesin..
Unutmayınız ki ! Hayat umut demektir
