Bu bayram doğduğum köyüme gittim
Baktım sokaklara kalmamış izim
İçim kan ağladı kahroldum bittim
Kesildi takatim tutmadı dizim
Her taraf kurumuş olmuş çöl gibi
Selam verdiklerim, sanki el gibi
Gözlerimden yaşlar aktı sel gibi
Fırtınalar koptu kavruldu özüm
Anamı aradım kuyu başında
Özlemim var ekmeğinde aşında
Gerçeği akıttım gözüm yaşında
Bilirim ölüme bulunmaz çözüm
Mezarına vardım perişan olmuş
Yazılar kaybolmuş otları solmuş
Yılların emeği dünyada kalmış
Fatiha okurken kızardı yüzüm
Vefasız halime ağladım durdum
Çöktüm başucuna hatırın sordum
Dedim ki “affeyle sen çok yordum
Tutamadım işte boş çıktı sözüm” ………. Şükrü TÜRKMEN
