Teknolojinin inanılmaz çıkışına hayret ettik. Oysa biz kâğıt kalemle başladık okuma yazmaya. Siyah beyaz TV vardı. Bilyeler vardı. Orta sınıf arabalarda klima yoktu. Evlerde çevirmeli telefonlar vardı. O zaman deselerdi “cep telefonu çıkacak, telefonu yanında taşıyacaksın” inanmazdık belki de. Şimdi geçmişi düşününce yinede özlediğim şeyler çok fazla. İyi de nesini özlüyorum o günlerin? Bu soru cevap istiyor işte. Teknoloji yok, hayat daha zor. Üç kuruşa muhtaçsın. Ev konforlu değil, araban yok. İyide nesi var bu geçmişin? Bazen bende eskiler ne kadar güzelmiş diyorum. Bu güzelliklerden birisini toplum olarak unuttuğumuza geçenlerde şahit oldum. Eskilerde saygı çok fazla varmış. İnsanlar en başta yaşlılara saygılı davranıyordu. Otobüslerde yer veriyordu. Yaşlılarda memnun kalıyordu. İyi dualar ediyorlardı. Gençlerde iyilik yapmanın mutluluğunu yaşıyorlardı.
Bugün tramvaya bindim. SSK ya gideceğim. Tramvay ful dolu. Kendim de ayaktayım. Bir yaşlı amca bindi. Hava sıcak zaten. Ayakta duracak hali yok. Oturacak yer olmadığından ayakta kaldı. Ortadaki direğe tutundu. Ben ilerden bakıyorum. Gençlerden birisi kalksa da amcaya yer verse diye düşünüyorum. Ama hiçbiri oralı değil. Hatta kafayı amcaya bile çevirmemeye çalışıyorlar. Bazıları iyice yayılıp uyuma moduna geçiyorlar.
Tabi ben dayanamadım. O tarafa yürüdüm. Amcaya yakın olan bir genci dürterek “kalk bakalım amcaya yer ver” dedim. Bana tuhaf baktı önce ama karşılaşacağı daha ciddi tepkiden çekindiği için yerinden kalktı. Bende “amca buyur otur” dedim. Amca gayet memnun oldu. Oturduğundaki rahatlaması yüzünden anlaşılıyordu.
Şimdi düşünüyorum ”Neden böyle olduk?” Nelerimizi yitirdikte böyle olduk? Bu gençler bizim olamaz. Bunlar mı gelecek nesil? Kim bunları bu hale getirdi. Bu kadar mı ruhsuzlaştılar? Acımasızlaştılar. Özellikle gençlerimizde saygı kalmamış. Bu biz değiliz, olamayız. Bu bize ters. Kültürümüze ters. Ecnebilerin neden en çok ahlaksız taraflarını kapmışız? Bizler Müslüman olan bir milletiz. Değerlerimiz var ve olmalı. Biz ataya saygıyı ilke edinmiş bir toplumuz. Atayı sırtında taşıyan bir neslin evlatlarıyız. Keza yaşlılara her daim saygı ve hürmet göstermiş bir neslin evladıyız. Şimdi ki nesil buna riayet etmiyor.
Nelerimizi yitirdikte böyle olduk acaba?
Muhterem Görünmez
STDM Yön Kur Üyesi
