Ne çabuk geçirip tüketiyoruz oysa zamanı… İnsan hayatı film şeridi gibi geçip gidiyor…Hayattan neler bekledik.. Nelerle karşılaştık, neler yaşadık… Neleri tükettik… Neleri başardık…
Oysa geçen her saniye bir sona, ölüme yaklaştırıyor insanı…
Daha dün çocuktuk, okula başladık, serpildik büyüdük geliştik…
Okul bitti, iş hayatına atıldık..
Evlilik, çocuk sahibi olmak derken….
Tükettik çoğu yaşanması gerekenleri…
Önemli olan her şeyi zamanında, doyasıya yaşamayı başarabilmek…
Yaş ilerledikçe hayata farklı bakmayı da öğreniyoruz. Hayat toz pembe olmadı hiçbir zaman…
Ama renk katmayı bilmek gerek… Hayatın renkleri acısıyla tatlısıyla yaşanabilmeli…
Geldiğimiz yaşlardan şikayetçi olmadan mutlu olmaya, doğru kararlar alıp hayata mantıklı bakmaya çalışmalıyız…
Her yerin ayrı bir güzelliği var… Gökyüzünün maviliğini, baharların tazeliğini, kışın güzelliğini, denizin kokusunu, toprağın verimini.. Tadına vara vara yaşamalıyız..
Günlük koşuşturmacalar içerisinde birçok güzelliği göremez, yaşamaz olduk.
Kadın, erkek, ç ocuk fark etmeden hayat mücadelesiyle harcıyoruz ömrü…
Hayata yeniden başlamaya var mısınız…
Kuşlara yem atıp, balık tutmaya, gece gökyüzündeki kayan yıldızlarla dilek tutmaya…
Güneşe yüzümüzü dönüp ısıtmaya…
Kır papatyalarından sevdiğinize taç yapmaya…
Kumsalda sevdiğinizle el ele çıplak ayak dolaşmaya.
Bir sahil bankında çekirdek çitlemeye…
Elimizde elma şekerleriyle salıncaklarda sallanmaya…
Kuş cıvıltılarıyla uyandığımız sabahlara gözümüzü gülümseyerek açmaya…
Doğan güneşi yakalayıp, onunla güne doğmaya…
Yaşlandım, yaşlanıyorum demeyin… Hayatı doyasıya yaşayın…
Bu hayat bir kere… Ve bu ömür sizin… Yaşınız kaç olursa olsun doyasıya yaşamayı bilin…
Yaşınız kaç olursa olsun sevin…
Dostlarınızın sevdiklerinizin de kıymetini bilin…
Tükettik çoğu yaşanması gerekenleri…
Önemli olan her şeyi zamanında, doyasıya yaşamayı başarabilmek…
Yaş ilerledikçe hayata farklı bakmayı da öğreniyoruz. Hayat toz pembe olmadı hiçbir zaman…
Ama renk katmayı bilmek gerek… Hayatın renkleri acısıyla tatlısıyla yaşanabilmeli…
Geldiğimiz yaşlardan şikayetçi olmadan mutlu olmaya, doğru kararlar alıp hayata mantıklı bakmaya çalışmalıyız…
Her yerin ayrı bir güzelliği var… Gökyüzünün maviliğini, baharların tazeliğini, kışın güzelliğini, denizin kokusunu, toprağın verimini.. Tadına vara vara yaşamalıyız..
Günlük koşuşturmacalar içerisinde birçok güzelliği göremez, yaşamaz olduk.
Kadın, erkek, ç ocuk fark etmeden hayat mücadelesiyle harcıyoruz ömrü…
Hayata yeniden başlamaya var mısınız…
Kuşlara yem atıp, balık tutmaya, gece gökyüzündeki kayan yıldızlarla dilek tutmaya…
Güneşe yüzümüzü dönüp ısıtmaya…
Kır papatyalarından sevdiğinize taç yapmaya…
Kumsalda sevdiğinizle el ele çıplak ayak dolaşmaya.
Bir sahil bankında çekirdek çitlemeye…
Elimizde elma şekerleriyle salıncaklarda sallanmaya…
Kuş cıvıltılarıyla uyandığımız sabahlara gözümüzü gülümseyerek açmaya…
Doğan güneşi yakalayıp, onunla güne doğmaya…
Yaşlandım, yaşlanıyorum demeyin… Hayatı doyasıya yaşayın…
Bu hayat bir kere… Ve bu ömür sizin… Yaşınız kaç olursa olsun doyasıya yaşamayı bilin…
Yaşınız kaç olursa olsun sevin…
Dostlarınızın sevdiklerinizin de kıymetini bilin…
Anın tadını çıkararak yaşamak gerek,her yeni doğan günün sadece bir kere yaşanılabileceğini unutmadan.
Belki hayattan istediklerimizi yapmak için bu gün son şansımız, ve belki yarın olmayacak.
Hayat pahalı bir arabaya, güzel bir eve, çok kazançlı bir işe sahip olmak değildir.
