Devasız dert yüklü bir yürek oldum,
Eridim, eridim, boşa eridim.
Bazen dost elinde bir kürek oldum,
Kürüdüm, kürüdüm, boşa kürüdüm.
Ayrı kaldım vatanımdan, yurdumdan,
Gazel oldum bir güzelin derdinden,
Yetemedim bu sevdanın ardından,
Yürüdüm, yürüdüm, boşa yürüdüm.
Hasretine yıllar yılı yanarken,
Verdiği sözlere fazla kanarken,
İrem bağlarında ulu çınarken,
Kurudum, kurudum, boşa kurudum.
Kurduğum hayaller sona ermeden,
Ölümüne sevdam meyve vermeden,
Sevdiğimle bir tek günü görmeden,
Çürüdüm, çürüdüm boşa çürüdüm.
Gittiği yollara hüzünle bakıp,
Leyla hasretiyle bağrımı yakıp,
Divane gönlümü peşine takıp,
Sürüdüm, sürüdüm boşa sürüdüm…..
Şükrü Türkmen