Kader torbasından kura çektiler,
Sevdasına küsmüş kul düştü bana.
Ömrümün bağına hüzün ektiler,
Çimenler yerine çöl düştü bana.
Bazen akşamüstü, bazen çok erken,
Ha bugün ha yarın gideyim derken,
Çabuk kavuşmayı ümit ederken,
Diyarı gurbette kal bana düştü.
Can mı vermem kendisini görmeye,
Gezdiği yollara çiçek sermeye,
Gülistana gittim güller dermeye,
Bilmem ki nedendir dal düştü bana.
Yaşamadım onsuz geçen günümü,
Mumla arattılar her gün dünümü,
Ne tarafa çevirdiysem yönümü,
Her yanı kapalı yol düştü bana…
Şükrü Türkmen
