Toplumda, özellikle büyüklerimizde dile gelmiş meşhur bir söz vardır. Bir evlat babadan değil anneden yetim kalır diye. Böyle bir söze katılmak tabi ki mümkün değil.
Bir çocuk dünyaya geldiğinde ihtiyaçları vardır. Anne çocuğunu besler, bakar ve büyütür. Lakin bir ailenin tüm ihtiyaçlarının karşılanması için anne ile beraber babanın da hakkını vermek gerekir.
Kabul etmeliyiz ki anne bir bebek için, okula giden çocuk için çok önemli bir yere sahiptir. Ama annenin bir ailede çocuğunu yetiştirmede ne kadar önemi varsa babalar da bir o kadar aynı değere sahiptir.
Erkek çocuk babasını örnek alır ve taklit ederek kendi cinsiyetini öğrenir. Kız evlat ise babasının nelerden hoşlandığını gözlemleyerek kadın olmanın ruhunu fark eder. Özellikle kız çocuklarının sevdiği ilk adam babalarıdır. Kız çocukları için babalar o kadar önem taşır ki tanıyacakları tüm erkeklerde babalarının özelliklerini ararlar.
Çocukların doğumlarıyla birlikte hastane kapısında çiçekle bekleyen, hiçbir fedakârlıktan kaçınmayan, kızının düğününde, oğlunun askerliğinde gözyaşlarını içine hapseden babadır.
Anne çocuğuna sevgiyi, şefkati öğretir. Ama baba; adam olmayı, kendisine güveni, kimseden korkmamayı, hayatın zorluklarını öğretir.
Babalarımız, biz ne zaman dara düştüğümüzde, başımız ne zaman sıkışsa müracaat ettiğimiz rehberimizdir.
Sırf çocuklarına iyi bir hayat ve güzel bir gelecek kurmak adına iş yerinde patronun gözüne girmek için çabalayan, emek sarf eden, gecesini gündüzüne katan yine babadır.
Baba olmak kolay değildir. Çocuklarını büyütmek, okutmak, adam olmaları için çabalamak, her acıda kol kanat germek kolay değildir.
Peki anne ve babamız bizi birçok zorluklarla besleyip büyüttüğünde, biz evlat olarak onlara gereken değeri verebiliyor muyuz? Anne ve babaya gösterilecek sevgi ve saygının, verilecek izzet ve ikramım onların bize yaptıklarının en küçük boşluğun bile doldurmayacağını bilmemiz gerekir ama teşekkür mahiyeti de taşıdığını unutmamalıyız.
Annemizi ve babamızı hiçbir zaman üzmemeliyiz. Babamız sadece haziranın ikinci haftası aklımıza gelmemelidir. Onları kaybettikten sonra yarın bir gün gelecek pişmanlığın mazereti olmayacaktır.
Baba olanlar babaların ne zorluklarla hayat mücadelesi verdiğini bilirler. Baba olmayanlar ise olduktan sonra dünya pencerelerinin nasıl değiştiğini fark ederler.
Babalar günü kutlu olsun.
Nihat Altay
STDM Aktivisti
