Çizdim artık yolumu gidiyorum ezbere
Yorgun bir yel gibiyim son demlerini esen
Haykırdım ulu orta göğsümü gere gere
İster veda de buna, ölüm farzet istersen
Beynimi kefen gibi sardığın günden beri
Saplanıyor bağrıma bu sevdanın hançeri
Kabullendim kaderi, adım oldu serseri
Bağrımda sabır taşım kaç kez kırıldı bilsen
Kanattın hep solumu gönülden körüm artık
Kervanların yürüsün dağıldı sürüm artık
Bağbozumu çağını yaşıyor ömrüm artık
Kölen oldum ben gayrı, sultanlar şahısın sen
Sevdamı hep sakladım, yıllarım böyle geçti
Neşeler elin oldu, zulümler beni seçti
Gönül hicran mey’inden sayısız kadeh içti
Don vururdu kanıma, baş eğip dudak büksen
Avunmadı şu gönlüm ne hayalle ne düşle
Dost oldu karanlıklar dargınım ben güneşle
Yüz gülse neye yarar özüm yanar ateşle
Dönmem geri vallahi, dönmem dünyayı versen… Şükrü TÜRKMEN
