“Baba” sözcüğünün Arapça bab kapı, giriş, müracaat yeri, sığınma yeri, hükümet dairesi, kısım, bölüm, bahis…) sözcüğü ile alakalı olduğunu düşünüyorum.
Genelde çocuk sahibi olan erkeklere baba denir. Çocuğu dünyaya gelen erkeklere, -Baba oldun.- denmesinin sebebi budur. Ancak baba sözcüğünün anlamı bununla sınırlı değildir. Koruyucu (fakir babası-işçi babası), önder (müziğin babası, mafya babası), kurucu (T.C.’nin babası-gazeteciliğin babası), olgun, oturaklı, kültürlü, hayırsever insan (baba adam, babalık etti, babamız gibi öğretiyor, derneklerin babası sayılır) anlamlarında kullanıldığı gibi, başlangıç olan nesne (baba direk), tutunmaya, bağlanmaya yarayan çıkıntı (iskele babası) manalarında da kullanıldığı görülür.
Günlük dildeki baba ise, bizim dünyaya gelmemize vesile olan erkek, canımızı, kanımızı, karakterimizi aldığımız kutsal varlık… Kanatları altına sığındığımız kartal, burcuna yuva yaptığımız kale, bizi çevreleyen hale, barınak, korunak… Bizi yediren, yetiren, yetiştiren, hayata hazırlayan ve bizi biz yapan müşfik insan… Almadan veren, verdikçe mutlu olan, duygusal değil ama bizi duyan adam… Önümüzdeki rehber, yanımızdaki yoldaş ve tam arkadaş… Her zamanki dost, üzerine oturduğumuz posttur…
“Babanızın kıymetini bilin..!” dememe gerek kaldı mı?
21/06/2020 ÇAY: Babalar Günü kutlu olsun…
Uzm. Öğrt. Ahmet KOÇER