Huzur

Huzur; kemale ermiş insanların duasıdır,
Gönül ateşinde kavrulmamış toy insanlar para ister, mutluluk ister, kariyer ister, başarı ister, aşk ister.
Oysa huzurun içinde bunların hepsinden yeteri kadar vardır zaten.
Olgun insanlar ise inşirah ister…
Gönül ferahlığı ister her iki âlem için…
Huzurun kıymetini bilenler huzur verenlerdir.
Ne zaman ki huzurun kıymetini bilenleri huzur evlerine yatırmaya başladık; ne zaman ki nene dede şefkatinden ve tecrübe pınarından içmeden yetiştirir olduk çocuklarımızı , o vakitten beri kaybettik iç huzurumuzu…
Bütün suç bizim.
Ailenin huzur membaını götürüp ellerimizle huzur evlerine teslim ettiğimiz için…
Nine ve dede sevgisinden uzak yaşayanlar şefkat ve merhamet duygusundan uzak büyürler.
Çünkü saygı, şefkat ve merhamet; yaşayarak öğrenilen duygulardır.
Gençliği suçlarken iğneyi kendimize çuvaldızı onlara batıralım bence. Bizler aile bağlarımızı güçlü tutabilseydik, atamızı anamızı incitmese idik, onların gölgesinden faydalandıktan sonra,
Onlar yapraksız kaldığında ve bizim yaprağımız gürleştiğinde, onları da biz gölgemize almayı başarabilseydik bugün bu nesil böyle olamazdı…
Unutmamalıdır ki rüzgâr eken fırtına biçer.
Nurgül KAYNAR YÜCE…