Anaokuluna giden küçük bir çocuk zorlukla çizmelerini giymeye çalışıyordu. Baktı ki giyemeyecek öğretmeninden yardım istedi. Öğretmeni yardım isteği karşısında yanına geldi ve iterek, basarak, bastırarak çabaladı anlından terler damlayana kadar. Sonunda çizmeleri çocuğa giydirdi.
Çocuk dedi ki:
-Olmadı, ters giydirdin bana.
Az kalsın öğretmen bayılacaktı.
Baktı gerçekten de ters. Çizmeleri çocuğun ayağından çıkarttı sinirlerine hakim olarak, sakinliğini koruyarak. Aynı çabayı tekrar gösterdi ve doğru bir şekilde çizmeleri çocuğa tekrar giydirdi.
Fakat çocuk dedi ki:
-Bu çizmeler benim değil.
Öğretmen çocuğa bağırarak dedi:Neden bunu daha önce söylemedin?
Dudaklarını ısırarak yine aynı çabayı gösterdi ve çizmeleri çocuğun ayağından çıkarttı. Derin bir ah çekmek üzereyken çocuk dedi ki: Çizmeler kardeşimin ama annem bugün sen giyebilirsin, dedi.
Öğretmen ne yapacağını bilemedi –gülsün mü ağlasın mı- ancak sabırlı olmayı başardı ve aynı çabayla tekrar çizmeleri çocuğa giydirdi. Zar zor bu işi bitirdikten sonra ona sordu:
-Eldivenlerin nerede oğlum dışarısı çok soğuk.
Çocuk ona baktı ve dedi ki:
-Onları kaybolmasınlar diye çizmemin içine koydum öğretmenim…
Sabır Öğretmenim O Çocuk Senin Hamurun Nasıl Şekil Verirsen Öyle Olacak.
Sabır Öğretmenim
