Tebessüm yüzünde eksik olmazdı,
Tespihliydi eli Muharrem Hoca.
Söyledikleri pek anlaşılmazdı,
Duadaydı dili Muharrem Hoca.
Emirdağ’ı baştanbaşa gezerdi.
“Bi dua et” de, ip gibi dizerdi.
Gözlerini yumar yandan süzerdi.
Hak’kın garip kulu Muharrem Hoca.
Asla eksilmeyen o neşesinde,
Keramet bulunan o nefesinde,
Sevenlerinin bizzat sayesinde,
Ufaktan bulur yolu Muharrem Hoca.
Kin bilmezdi, herkes ile barışık.
Bazen hoca olur bazen bir aşık.
Türkü söyler, sözler karmakarışık.
Yellibelin yeli Muharrem Hoca.
Evlenmekti onun en büyük derdi.
Emirdağa hem renk hem neşe verdi
Karşılığında da çok sevgi gördü.
Emirdağın gülü Muharrem Hoca
HAKİKİ KABAKÇI
Bugüne kadar hep o Emirdağ’lı için dua etti, şimdi Emirdağlılar olarak biz ona dua ediyoruz. Allah rahmet eylesin (yaklaşık bir yıl oldu)