Bağladım nefsimi zincir yulara
Dünyayı duvara astım gel de gör.
Rahatı, huzuru attım kenara
Çileyi bağrıma bastım gel de gör.
Yürüdüm sel oldum, durdum göl oldum
Mazluma, mağdura kıvrak dil oldum
Zulüm sıcağında serin yel oldum
Yürekten yüreğe estim gel de gör.
Sonu hatırladım, ilki duyunca
Kula kul olmadım ömrüm boyunca
Hâkk’ın zehirini içtim doyunca
Batılın balına kustum gel de gör.
Ülfetim olmadı iriler ile
Ağıla girmedim sürüler ile
Ölümden korkmayan diriler ile
Selâmı, sabahı kestim gel de gör.
Aşk ceylanı emzirince sütünü
Taşa çalıp, kırdım benlik putunu
Düşmanımdır inkârcının bütünü
Allah dostlarıdır dostum gel de gör.
Bazı kötülüğü kovdum elimle
Bazı kötülüğü yerdim dilimle
Gücüm yetmeyince kendi hâlimle
Haksıza buğzettim, küstüm gel de gör.
Çıkar için lâf davulu çalmadım
Hiçbir yerden makam, rütbe almadım
Bildimse söyledim, korkak olmadım
Bilmediğim yerde sustum gel de gör.
ABDURRAHİM KARAKOÇ
50. YIL HESABI
