Dilimizin tercümanı, türkülerimiz…
Toplumun aynası, türkülerimiz…
Bizi anlattığı için çok seviliyor elbette türkülerimiz.
Her türküde her bölgemizin bir sesi, her bölgemizin bir nefesi var elbet.
Ah o türkülerimiz!
Ah o türkülerimiz!
Değişik kaynaklarda derleyicisi farklı belirtilse de Erzincan’a ait olduğu hususunda birleşilen ‘Kadir Mevlâ’m Senden Bir Dileğim Var’ türküsünü bir ayrı severim ben.
Başka başka sanatçılarımız tarafından belli kelimeleri değiştirilerek okunuyor olsa da ulaşabildiğim şekli şöyle bu türkünün:
“Kadir Mevlâ’m senden bir dileğim var
Beni muhannete muhtaç eyleme
Eğer muhannete muhtaç eylersen
Kara topraklara gark eyle beni
Muhannetin suyu dolanıp akar
Aktığı yerleri sel olur yıkar
İyilik etmeden başına kakar
İşte böylesine muhtaç eyleme
Muhannetin sözü zehirden oktur
Hüsnü kereminle rahmetin çoktur
Sağ elin sol ele faydası yoktur
Sağ gözü sol göze muhtaç eyleme
Ben dertliyim Hakk ayırsın işimi
Kaygılara saldım garip başımı
Varsın kurtlar kuşlar yesin leşimi
Yine muhannete muhtaç eyleme”
…
Evet; bu türkü, hepimizin ortak duası sanki.
Bu türkü, hepimizin ortak sesi sanki.
Evet; bu türkü, hepimizin ortak dileği sanki.
Bu türküyü her dinleyişimde hemen aklıma ‘muhannete muhtaç olmamak’ deyimi gelir.
Bu türküyü her hatırlayışımda ‘Geçme muhannet köprüsünden sel alsın ko seni!’, ‘Muhannetin kapısı, zordur.’, ‘Ne gör muhanneti ne iç suyundan.’ atasözlerimizdeki duyguyu yeniden yaşarım.
Bu türkünün her çığırılışında ‘Muhannet, mal sahibi eder’ deyişini hatırlarım hemen.
Bu türküyü her duyuşumda kimin, kime, neleri nasıl da kestirmeden söyleyiverdiğini bildiğim; bu türküyü her dinleyişimde kimin yaktığını bilemesem de kimlerin daha çok çığırdığını bilebildiğim köyüm Suvermez’in aşağıdaki türküsü gelir aklıma.
[Evlerinin önü bi(r) yüksek hayat
Dayat nazlı yârim babana dayat
Anan de(ğ)il baban muhannet
Muhannet babana bi(r) meram annat] [Suvermez / Anonim]
Deyimler, atasözleri, türküler derken kaybolur giderim sanki kendi dünyamda.
Muhannet! Ah muhannet!
Sen de muhannetlere muhtaç ol inşallah muhannet!
Muhannet. Ah muhannet!
Emirdağ ağzındaki ifadeyle ‘Adın gara yerden gelsin inşallah muhannet!’
(*) muhannet: Alçak, korkak, namert, hain kişi
