1970’li yıllardaki gözlemlerime göre Emirdağ’ında Tek Arabacılık yapanlar genellikle köylerden gelip,günlük nafakasını
çıkaranlardan oluşuyordu.
Köylerinde,ekilecek tarlası,bağı,bahçesi Olmayanlar ya da az olanların gelir kaynağı oluyordu Tek Arabacılık.
Emirdağında yaşayan esnaf,memur amirler Çarşıdan aldıkları malzemeleri(mevsimine göre Soba,odun,kömür ya da evlerinde yaptıracakları Tadilat ve tamiratlar için, kum,çimento,tuğla gibi) Evlerine tanıdıkları tek arabacılarla gönderirlerdi.
Bu insanlar hemen hemen herkesin evini,adresini bilirlerdi. Zaman’ın novigasyonu gibiydi hafızaları.
Bazıları salı pazarından aldıkları sebze ve meyve gibi Yiyecekleri filelerle evlerine taşıtırlardı, tabi kendileri de
binerdi atarabasının üzerine.
Bunlardan birisi de köylümüz HAŞİM (İzzet KOCATÜRK) Amcamızdı.
Suvermezli oluşu Memur kökenli köylülerinin İşlerini(,getir-götür) yapardı.
Bu Suvermez kökenli memurlar ;
Nüfusçu Derviş TÜRKMEN,GardiyanKamil KARANFİL, Özel idare’den Celal EDEER,Yusuf KARANFİL, Adil düdük
Ormancı Hüsnü TÜRKMEN,Kadir GÖKŞEN ve daha onlarcası Haşim emmiye işlerini havale edip gördürürlerdi.
Bazı hafta sonları köye gittiğimiz günlerde yolda rastladığımız Haşim emmi bizi arabasına alır Suvermez köyüne getirirdi.
Mekanı Cennet olsun.
GEÇMİŞ ZAMANDAN KALAN ANILAR.
Süleyman sırrı
