Yolun düşer bizim ele varınca
Hasretin bağrını deldi de gitsin
Olur ya, birisi beni sorunca
…Yemyeşil vahada çöldü de gitsin
Yaprak sararınca, solarmış çiçek
Şu fani dünyada ölümmüş gerçek
Ahmet’e, Hasan’a Ali’ye tek tek
Ateşti, alevdi, küldü de gitsin
Geçirdi ömrünü gün gün sayarak
Bir damla yaş gibi gözden kayarak
Ardında dağ gibi enkâz koyarak
Garipti zavallı öldü de gitsin
Olmadı derdinin dermanın bilen
Ne soranı kaldı, ne de bir gelen
Akbaba misali leşle beslenen
Sizi de defterden sildi de gitsin
Nasihatim o ki dinlersen eğer
Dayanılmaz acı gurbetmiş meğer
Türkmen’in kendine biçtiği değer
Beş para etmeyen puldu de gitsin…. Şükrü TÜRKMEN