Başarılı insanlar başta acı çekerler, sonra zevk alırlar. Başarısızlar ise önce zevk alırlar, sonra acı çekerler.
Kimse başarı merdivenlerini elleri cebinde çıkmamıştır.
Her güzel doğum sancıyla başlar.
Her karanlık tünelin bitiminde bir ışık görünür ve oradan aydınlığa ulaşılır. Kıyamet kopmadıkça her gecenin bir gündüzü olacaktır.
Kavuşmanın tadı ayrılıklardadır, hasrettedir. Küçük bir çocuk kaç kere yere düşer, bir yere çarpar, kaç kere hastalanır, kaç kere ağlar, yırtınır?
Yürümeyi öğrenene kadar kaç tehlike atlatır? Ama hiç yılar mı? Düşe kalka öğrenir sonunda yürümeyi.
Hz. Eyüp, o kadar hastalanmıştı ki, yine de sabretti ve şükretti; çok acı çekmesine rağmen. Ama acıları git gide arttı; o yılmadı. Ne zamanki hastalığı diline ve kalbine dokunmaya başladı; o zaman yalvardı. "Yüce Allah'ım! Bu hastalığım süresince sabrettim ve şükrettim. Ama hastalığımın acıları, seni dilimle ve kalbimle anmamı engellemeye başladılar. Sana sığınıyorum!" dedi ve Evrenin Sahibi onu rahatlattı.
Hz. Mevlana şöyle der: "Allahı yardım etmek isterse, bize yalvarmak ve münacatta bulunmak meylini verir. Her ağlamanın sonu gülmektir; sonunu gören adam mübarek bir kuldur."
Karşımıza çıkan engelleri görünce, o an ne yapabildiğimize değil, bundan sonra ne yapabileceğimize bakmalıyız. Ağlamak bize hiçbir şey kazandırmayacaktır. İnsan ağlayınca, vücudundaki gerilim azalır. Gözyaşı dökerek vücudumuzdaki gerginliği atabiliriz. Ağlamak, vücudumuz için bize hediye edilmiş bir savunma mekanizmasıdır. Ancak sadece ağlamakla değil, mücadele etmekle bir şeyleri elde edebiliriz. Şu anda yapamıyor gibi görünsek de potansiyelimizi verimli bir şekilde kullanarak, yapabileceklerimiz için harekete geçebiliriz.
Edison, daha ilk deneyinde vazgeçseydi, ampulü icat edebilir miydi? Fatih Sultan Mehmet, Haliç'teki dev zincirlerden ürküp evine geri dönseydi, gemileri karadan yürütebilir miydi?
Haydi gülümseyin, Bayrama İKİ gün Kaldı -:))
