Yalnızlık güzeldir belki fakat bazen, her zaman değil.
Dostların desteği ile acılarımız azalırken, sevincimiz artar. Cenaze nasıl yalnız kaldırılmaz ise, düğünlerde yalnız yapılmaz.
Arada birde olsa,kısa sürelide olsa yalnız kalmak ister insan bazen fakat Bir dostun, bir yakının, bir canın varlığı insana güç verir her zaman.
Bence sevinç de keder de paylaşılmalı.
Yapayalnız bir olaya ağladığınızda mı rahatlarsınız, bir dostun omuzunda mı?
Bir mutluluğu yapayalnız yaşamaktan ne zevk alınır ki, yapayalnız kahkahalar attığınızı düşünsenize.
Başıma geldiği için biliyorum.Bingöl’de ilk göreve başladım.Özellikle akşamları tek eğlencem siyah-beyaz tv.Komik bir filim izliyor ve kahkahalarla gülerken birden irkildim.Acaba kafayı mı yemeye başladım diye. O an anladım ki yalnız başına gülmenin bile tadı yok.
İnanın, dışardan gören biri, hakkınızda hiç iyi düşünmeyecektir,ama onu paylaşacağınız birileri varsa mutluluk o zaman hissedilendir..
Bilirsiniz. “iki eli kızıl kanda olsa” çıkıp gelecektir, eminsinizdir.
Bunu bildiğinizden hayat üstünüze, üstünüze geldiğinde, Kirpi gibi dikenlerini çıkarmak, kaplumbağa gibi kabuğuna çekilmek,
Ya da derin su balıkları gibi en derinlerde bir kaya dibine gizlenmek yerine;
Dosta sığınır insan.
O yüzden “iyi ki varsın” dendiğinde, Dudaklar değil, yürektir konuşan
