Gurbet; birçok kimse için anadan babadan ayrı kalmaktır, bazıları için doğup büyüdüğü yerden, bazıları için de dostlardan, ahbaplardan. Kimi için Emirdağ’da otururken Eskişehir’de okumak gurbettir, kimi için Emirdağ’da ailesi ile yaşarken Belçika’ya gelin gitmektir gurbet. Kimi için askerlik bir gurbettir, kimi için dünyanın kendisi zaten asıl gurbettir.
Nasıl tanımlarsanız tanımlayın; yaşadığı yerde bulunurken özlem duyulan bir mekân varsa gurbette yaşanıyor demektir bence.
Sılayı hatırlatan her türlü olay, mekânın gurbetlik tarafını ortaya çıkarır. Hele memleketten çok uzaklarda, dili, dini, kültürü farklı diyarlarda iseniz ve aylardan Ramazan gelmiş ise bu gurbet daha bir farklı hissedilir. Ne ezan sesi duyarsınız, ne davul gümbürtüsü. Ne top atılır iftar vaktinde ne "şimdi Afyonkarahisar için iftar vakti" anonsu duyarsınız radyonuzda.
Gurbette de akşam yine yollar tıkanır ama iftar için koşturanlardan değil, işten çıkan veya işe yetişenler tarafından."Bu gece de farklı bir camide teravih kılayım" deseniz alternatifiniz ya yoktur ya da yok denecek kadar azdır.
Gurbetçilerimizin yoğun olarak yaşadığı Belçika, Almanya, Hollanda, Fransa gibi ülkelerde gurbet Ramazanları bu kadar yalnızlık içinde geçmiyor, gurbeti hissettirmiyor.
Dostlar çoğaldıkça, herkes koşturdukça, Ramazan vesilesi ile güzelliklerimizi duyurma imkanı bulundukça gurbet gurbet olmaktan çıkıyor, diyarı gurbet bir başka şekil alıyor, bir başka renge bürünüyor.
Yurt dışında yaşayan dostlarımız anlatıyor;”Hemşerilerimizin en yoğun yaşadığı Belçika başta olmak üzere bütün büyük ülkelerde en üst düzeyde katılımlarla iftar yemekleri veriliyor. Çoğu yerde evsizlere, fakir topluluklara yardım ediliyor. Hemen herkes evine en az üç beş kere Müslüman olmayan komşularını, iş veya okul arkadaşlarını davet ediyor. Açılmış hemen her merkezde Ramazan boyunca toplu iftarlar veriliyor, teravihler Türkiye’dekine benzer şekilde eda ediliyor.
Ramazan’ın bereketini bu diyarlarda çok daha bariz bir şekilde hissedildiğini. Birçok insanın size, sizin ülkenizde oruç tutmayanlardan daha fazla saygılı davranıyor. Bazıları sizinle beraber oruç tutup "nasıl bir duygu" diye anlamaya çalışıyor. Bilmediklerini soruyor, anlamadıklarını öğrenmeye çalışıyor” diyorlar.
Benim için gurbet dört yolu geçtim mi başlar.
Şayet gurbet tanımını benim gibi dostlardan ayrılık olarak yapanlardansanız gurbette ramazanlar da, bayramlar da buruk geçmeye namzettir.
Bu gurbetten kastedilen yurtdışıysa işiniz daha da zor demektir. Fakat ailenizle birlikte yaşıyorsanız onlardan aldığınız güçle zorlukları omuzlayabilirsiniz. Ramazanın heyecanını ve telaşını gurbet sokaklarında göremezsiniz. Oysa benim güzel ülkemde, Türkiye’mde iftara yakın saatlerde sokaklar karınca yuvası gibi canlıdır. Gurbette imsakiyeye bakarak oruç tutmak ayrı bir sorundur. Varsın olsun, dünya gurbetine bir de bu eklensin.
Sabır her derdin ilacıdır.
Tüm dostlara hayırlı ramazanlar…
