Adamın birisi hile ile tuzağına bir kuş düşürmüş. Kuş ona demiş ki:
Ey ulu kişi! Sen şimdiye kadar birçok deve kurban ettin, birçok öküz, koyun yedin! Dünyada onlarla doymadın da, benimle mi doyacaksın? Benim bir lokmacık etim, ne karın doyurur, ne de bir derde deva olur. Eğer beni bırakırsan sana üç mühim öğüt veririm…
Birincisini elinde iken, ikincisini şu duvarın üzerinde, üçüncüsünü de ağacın dalına konduğumda.
-Bu üç öğütle bahtın iyileşir, rahat edersin. Ne dersin ha? -Tamam.
-Bak birincisini söylüyorum: “Olmayacak söze; kim söylerse söylesin, inanma! ”
Adamın aklı yatmış kuşun bilgeliğine.
-İkincisi ne? diye sormuş.
Gevşetilen parmakların arasından, pırrr diye uçan kuş, duvarın üzerine konup demiş ki:
“Geçmiş, gitmiş şeye üzülme… Fırsatı kaçırdın diye dövünme!
Bak beni bıraktın ama şu küçücük bedenimde değerine paha biçilemeyecek ellişer gramlık iki tane inci vardı. Sana da, oğullarına da yeterdi de artardı bile! O inci senin hakkındı! Fakat kısmetin değilmiş kaçırdın… Dünyada bir eşi bulunmayacak kadar kıymetli ve emsalsiz idi…”
İnci sözünü duyar duymaz, tamahkâr, eyvah diyerek dövünmeye başlar.
Kuş :
Sana geçmiş, gitmiş şeye üzülme, gam yeme diye nasihat etmedim mi?
Mademki, geçip gitti… Neden üzülürsün? Sen; ya benim öğüdümü anlamadın yahut da sağırsın! Oysa, ben kendim elli gram gelmem ki zaten, içimde yüz gramlık inci nasıl bulunabilir?
Adam bu söz üzerine kendine gelerek;
Haydi, demiş… O üçüncü öğüdünü söylemeyecek misin?
Kuş :
Ahmağa nasihat kâr etmez.
Allah için, o ikisini tuttun da üçüncüsünü mü istiyorsun? Bilgisiz ve ahmak kişiye öğüt vermek, çorak yere tohum saçmaktır. Açgözlülük insanı kör ve sağır eder. Hakikati görmeye mani olur..!
