Yanıp yanıp sönerek, hep küllere karıştı
Yaşadığı anları övemedi bir türlü
Kini gömdü torağa, herkes ile barıştı
Acı veren soluymuş sevemedi bir türlü
Her cefayı yaşadı çile çile dert ördü
Ne sevildi bir kere ne de merhamet gördü
Çekildi bir köşeye sefil bir hayat sürdü
Ağır ağır yol aldı, evemedi bir türlü
Hep gönlüyle ağladı, kimseyi incitmedi
Birkaç ufak çabası ona fayda etmedi
Derde derman aradı ama gücü yetmedi
Yakasından tutup da dövemedi bir türlü
Kendisiyle uğraştı cebelleşti boş yere
Gözyaşını dökerek, kahrederdi kadere
Kaldırarak başını göğsünü gere gere
Karşısına geçip de sövemedi bir türlü
Şükrü TÜRKMEN
